شعر از خادم

به یاد مادرم آن زمان که گشت دل غمین

دلم میان کوچه ها دوید

به هر طرف سرک کشید

و درمیان حلقه های دود،کسی نبود

هنوز دود بود و دود

و مادرم دلش شکسته بود.

مادرم اگرچه در میان کوچه ها دلش شکست

اگرچه سردی خزان رخش فسرد

اگرچه تازیانه های باد بازوان مادرم جریحه دار کرد

مادرم ولی،هنوز مادر است

و زندگی به اوست

زندگی کنار چشم های پر فروغ مادرم

                 و در میان بازوان خسته اش

روانترین ترانه است

مادرم نگاه بی کرانه اش به ماست،به من،به تو

صدای مادرم به گوش می رسد هنوز

مباد، که در میان کوچه هادوباره یک علی

دست های خسته اش

 اسیر بندهای حقد وکینه های جاهلی شود

مباد...